Integracja sensoryczna w Rabce-Zdroju
Integracja sensoryczna zaczyna się od pierwszych tygodni życia płodowego i najintensywniej przebiega do końca wieku przedszkolnego. Z rozwojem integracji sensorycznej wiąże się całokształt funkcjonowania człowieka.
Celem terapii integracji sensorycznej jest przede wszystkim poprawa jakości przesyłania i organizacji informacji sensorycznej, czyli tego, co jest odbierane przez różne zmysły naszego organizmu. Jest to proces, w którym następuje organizacja dostarczanych do naszego mózgu wrażeń tak, aby mogły być wykorzystane w celowym działaniu, czyli w reakcjach adaptacyjnych, służących do wykonania określonej czynności, przyjęcia odpowiedniej pozycji ciała itp. Jeśli występują zaburzenia w odbiorze i integrowaniu bodźców zmysłowych, to będą pojawiać się dysfunkcje w rozwoju poznawczym, motorycznym oraz zachowaniu dziecka.
Integracja sensoryczna zaczyna się od pierwszych tygodni życia płodowego i najintensywniej przebiega do końca wieku przedszkolnego. Z rozwojem integracji sensorycznej wiąże się całokształt funkcjonowania człowieka. Podstawowe znaczenie dla rozwoju integracji zmysłowej ma funkcjonowanie trzech układów odbierających i analizujących informacje związane z ciałem. Są to: układ przedsionkowy, układ proprioceptywny i układ dotykowy. Mówiąc prościej terapia integracji sensorycznej to uczenie mózgu prawidłowej integracji danych sensorycznych.
Metoda integracji sensorycznej jest wykorzystywana w pracy z dziećmi:
- z grupy ryzyka (zagrożona ciąża, obciążenia okołoporodowe, cesarskie cięcie, wcześniactwo, czynniki dziedziczne)
- wykazującymi opóźnienia w rozwoju mowy,
- wykazującymi opóźnienia w rozwoju ruchowym,
- mającymi trudności szkolne
- z nadpobudliwością psychoruchową (ADHD),
- z zaburzeniami uwagi (ADD),
- z upośledzeniem umysłowym,
- z zespołem Downa,
- z autyzmem,
- z zespołem Aspergera,
- z mózgowym porażeniem dziecięcym,
- z kruchym chromosomem X.
Terapia integracji sensorycznej to w odróżnieniu od wielu metod terapeutycznych bardzo interesująca i bez reszty pochłaniająca dziecko aktywność. Nazywana jest „naukową-zabawą”, bowiem podczas zajęć mających na pozór charakter jedynie wesołej zabawy, dostarczamy dziecku bodźce, na które jego system nerwowy, w zależności od indywidualnych potrzeb ma największe zapotrzebowanie.
Ćwiczenia odbywają się w sali, wyposażonej w odpowiedni sprzęt oraz wiele pomocy służących do stymulacji systemu wzrokowego, słuchowego, węchowego oraz dotykowego. Zadania są tak skonstruowane, że znajdują się w najbliższej sferze rozwoju dziecka, to znaczy nie są one ani zbyt łatwe ani zbyt trudne.
Twój gest ma ogromne znaczenie!
Tylko jedno kliknięcie dzieli Cię od wsparcia dalszej działalności Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi!